Aleksandar Tišma

Aleksandar Tišma je rođen u trgovačkoj porodici, 16. januara 1924. godine u majčinom rodnom selu Horgošu. Osnovnu školu i ginaziju pohađao je u Novom Sadu. Zahvaljujući majci, mađarskoj Jevrejki, vrlo rano je počeo da uči strane jezike — nemački, francuski i engleski.

Posle položene mature i popravnog ispita iz latinskog, u jesen 1942. godine na peštanskom Filozofskom fakultetu upisao je romanistiku. Kada su Nemci u proleće 1944. godine potpuno preuzeli vlast u Mađarskoj, Tišma je sa ostalim peštanskim studentima bio upućen u radne logore, njegova grupa na kopanje rovova. Tamo je proveo tri meseca. Po povratku u Novi Sad počinje da radi kao novinar u ‚‚Slobodnoj Vojvodini". Vojsku služi u Mostaru i Sarajevu, a od oktobra 1947. godine radi u beogradskoj ‚‚Borbi''.

U književnosti se prvi put javlja u svojoj 27. godini. Pisao je poeziju i prozu, a u svom književnom opusu bio je zaokupljen savremenom tematikom, koju je obrađivao modernim izrazom.. Prvu zbirku pesama ‚‚Naseljeni svet" objavio je 1956, pa je usledila zbirka ‚‚Krčma", da bi se tek nakon nje ‚‚pronasao" u prozi koja ga je vinula u besmrtnost. Tu su knjige pripovedaka ‚‚Krivice", ‚‚Nasilje", ‚‚Povratak miru", ‚‚Škola bezbožništva" i potom romani: ‚‚Za plavom devojkom", ‚‚Knjiga o Blamu", ‚‚Upotreba čoveka", ‚‚Begunci'', ‚‚Kapo'', ‚‚Široka vrata'', ‚‚Koje volimo'', ‚‚Ženarnik'', ‚‚Vere i zavere" i zbirka putopisa ‚‚Drugde". Za roman ‚‚Upotreba čoveka", 1976. godine, dobio je ‚‚Ninovu nagradu". Dela su mu prevedena na dvadesetak svetskih jezika, a i sam Tišma prevodio je sa mađarskog i nemačkog jezika. Jedan od njegovih prevoda bila je knjiga ‚‚Besudbinstvo" nobelovca Imrea Kertesa. Bio je član Srpske akademije nauka i umetnosti, stalni član saradnik Matice srpske, kao i počasni član Berlinske akademije nauka i umetnosti. Preminuo je u Novom Sadu 16. februara 2003. godine.