Gustav Klimt

Nemam nijedan autoportret. Sam sebi nisam interesantan kao materijal za sliku. Zanimaju me drugi ljudi, posebno žene, a još više neki drugi fenomeni. Ubeđen sam da nisam posebno interesantan kao osoba. Nisam ni po čemu poseban. Ja sam slikar, onaj koji slika od jutra do mraka. Figure, pejzaže, povremeno portrete...

Gustav Klimt je rođen u Braumgardenu, u blizni Beča, u Austriji 14. jula 1862. godine kao drugo od sedmoro dece gravera Ernesta Klimta i njegove supruge Ane. Bio je austrijski simbolistički slikar i jedan od osnivača Bečke secesije. Otac, češki emigrant, nije uspeo kao zlatar, pa su deca Klimtovih rasla u neimaštini. Počinje da pohađa školu za primenjenu umetnost u Beču (1879—1883). Svoju karijeru otpočinje slikajući predvorje Umetničko-istorijskog muzeja u Beču. Kasnije Klimt postaje počasni član Bečkog i Minhenskog univerziteta.

Život Gustava Klimta podudara se sa zlatnim dobom Beča s kraja 19. vijeka. Bilo je to vreme umetničke obnove i umetničkog bunta, rađanje modernizma. Nova umetnost, art nouveau, donosi svoje samosvesne i dekadentne pravce u slikarstvu i literaturi, kroz koje se provlačila snažna opčinjenost erotikom. Nijedan drugi umetnik nije tako slavio Erosa, a iznad svega žene, kao muze vampa i konačnog ispunjenja svrhe života.

Njegovi radovi obuhvataju slike, murale, crteže i druge umetničke discipline, naročito primenjene umetnosti. Danas su većim delom izloženi u Bečkoj secesionoj galeriji. Klimtov primarni subjekt bilo je žensko telo, njegovi radovi su prožeti eroticizmom. Veliki broj njegovih crteža su u privatnim kolekcijama bečkih kolekcionara koji ih čuvaju kao najveće blago.

Godine 1893, Klimt dobija porudžbinu da radi tri slike koje bi ukrašavale plafon velike hale univerziteta u Beču. Njegove tri slike, ‚‚Filozofija'', ‚‚Medicina'' i ‚‚Pravda'' bivaju oštro kritikovane i svrstane u „izopačenu“ i „pornografsku“ umetnost što je na kraju rezultiralo odlukom da se nacrtane slike ipak ne prikažu i izlože u hali bečkog univerziteta. Kasnije su sve tri slike bivaju uništene od strane SS trupa u Drugom svetskom ratu maja 1945. godine. To će biti i poslednji put da je Klimt ikad prihvatio da radi za javne institucije, uprkos činjenici da za sliku „Filozofija“ protiv koje 87 profesora potpisuje peticiju dobija zlatnu medalju na Svetskoj izložbi u Parizu.

Godine 1897. grupa umetnika, koja je želela na moderniji, pustolovniji način da stvara svoja dela, osnovala je Secesiju, a Klimt je postao prvi predsednik. Njegove dekoracije počele su izazivati oštre kritike konzervativnog Beča, ali je on slikanjem veličanstvenih portreta žena iz otmenog društva mogao dovoljno raskošno živeti, oslobođen narudžbina.

Njegovo slikarstvo ispunjeno je naturalističkim prikazima erotskog i težnjom da platna ispuni sjajnim zamršenim dekoracijama. U njegovim najpoznatijim radovima, kao što je ‚‚Poljubac'', osećanja i dekorativna prekomernost sjedinjeni su na veličanstveni način.

Poljubac, 1907–1908, ulje na platnu

Njegovi radovi obično zrače žutom i zlatnom bojom, dok su figure obično postavljene u erotskoj pozi. To se može videti na slikama ‚‚Judit I'' (1901) i ‚‚Poljubac'' (1907–1908), a naročito na slici ‚‚Danae'' (1907). Klimt je inspiraciju crpeo od drevnih umetnika pa sve do Albreht Direra. Njegovi radovi su takođe kritikovani kao rani naturalistički stil, a upotreba simbola i simbolističkih elemenata kao način da „oslobodi umetnost“ od svoje tradicionalne kulture.

Klimt je jedan od osnivača Wiener Sezession (Bečka secesija), a uređivao je i časopis Ver Sacrum. Napustio je pokret 1908. godine.

1911. godine za svoju sliku ‚‚Život i Smrt" dobija prvo mesto na izložbi u Rimu. Umire u Beču 6. februara 1918. godine od šloga, kao i njegov otac. Biva sahranjen na groblju Hietzing u Beču. Gomila slika ostaje nezavršena.


Ovde možete postavljati Klimtove radove. Uz njih je dobrodošao i komentar ako mislite da je potreban.
Kako ste vi osetili pokrete Klimtove ruke?