Vilijam Šekspir

od **amaranth** Ned Okt 24, 2010 3:43 am

Vilijam Šekspir rođen je 26. aprila 1564., a umro 23. aprila 1616. Bio je engleski pesnik i dramski pisac, koji se, prema više različitih izvora, smatra za najvećeg pisca na engleskom jeziku i dramaturga svetskog glasa. Opus njegovih dela koja su preživela do danas sastoji se od 38 pozorišnih komada, 154 soneta, dve duge narativne poeme, i nekoliko drugih poema. Njegovi pozorišni komadi bili su prevedeni na sve važnije žive jezike i prikazuju se svuda u svetu češće nego bilo koji drugi pozorišni komadi.

Šekspir je rođen i odrastao je u Stratfordu na Ejvonu. Kad je imao 18 godina, oženio se Anom Hatavej, koja mu je rodila troje dece: Suzanu i blizance Hamneta i Džudit. Između 1585. i 1592. započeo je uspešnu karijeru u Londonu kao glumac, pisac i suvlasnik glumačke družine „Ljudi lorda Čamberlena“, kasnije poznatiju kao „Kraljevi ljudi“. Povukao se u Stratford verovatno oko 1613. gde je umro tri godine kasnije. Malo pisanih svedočanstava je ostalo o Šekspirovom privatnom životu i postojala su mnogobrojna nagađanja oko njegove seksualne opredeljenosti, religioznih ubeđenja i da li su dela koja mu se pripisuju u stvari napisali drugi pisci.
Šekspir je najveći deo svog opusa napisao između 1590. i 1613. Njegova rana dela su uglavnom komedije i istorije, rodovi koje je on uzdigao do savršenstva do kraja 16. veka. Zatim je pisao tragedije do otprilike 1608. U tom periodu su nastali „Hamlet“, „Kralj Lir“ ili „Magbet“, pozorišni komadi koji se ubrajaju u najbolje pozorišne komade na engleskom jeziku. U svom poznom periodu pisao je tragikomedije i sarađivao sa ostalim dramskim piscima. Mnoga od njegovih dela su bila objavljena još za njegovog života u izdanjima različitog kvaliteta i tačnosti. Godine 1623. dvojica njegovih kolega objavila su „Prvi folio“, zbirku njegovih dramskih dela koja su uključivala sve osim dve drame koje su u novije vreme priznate kao Šekspirove.

Šekspir je bio ugledan pesnik i pozorišni pisac još za života, ali njegova reputacija nije dostigla današnje razmere pre 19. veka. Romantičari su naročito isticali Šekspirovu genijalnost, a viktorijanci su ga slavili gotovo kao idola. U 20. veku Šekspir se neprestalno iznova otkriva, a njegova dela se stalno prikazuju u različitim kulturnim i političkim kontekstima širom sveta.

Vilijam Šekspir je bio sin Šona Šekspira, uspešnog rukavičara rodom iz Sniterfilda, i Meri Arden, kćerke uglednog zemljoposednika. Bio je treće od osmoro dece i najstariji preživeli sin.

Iako ne postoje pisani dokazi o ovom periodu, većina biografa se slaže da je Šekspir 1553. išao u osnovnu školu u Stratfordu koja je bila besplatna, na oko pola milje od kuće. Ne zna se u kojoj meri su osnovne škole bile kvalitetne u elizabetansko doba, ali se zna da je u ovoj školi Šekspir dobio solidno znanje iz latinske gramatike i literature. Kad je napunio 18 godina, Šekspir se oženio sa Anom Hatvej koja je tad imala 26 godina. Dozvola za venčanye je izdata 27. novembra 1582. Dva suseda Hetveja su garantovala da nije bilo razloga koji bi mogli da onemoguće to venčanje. Venčanje se verovatno održalo na brzinu, jer je vusterski zvaničnik dozvolio da se bračni zaveti pročitaju samo jednom umesto tri puta kako je to tad bio običaj. Anina trudnoća je mogla da bude razlog za to. Šest meseci kasnije, rodila je kćerku, Suzanu, a blizanci, Hamnet i Džudit, rodili su se dve godine kasnije. Hamnet je umro iz nepoznatih razloga kad je imao 11 godina i sahranjen je 11. avgusta 1596.

Nakon rođenja blizanaca, ima veoma malo pisanih podataka o Šekspiru sve do 1592. godine, kada se pominje kao član Londonskog pozorišta. Ovaj nepoznati deo Šekspirovog života između 1585. i 1592. stručnjaci nazivaju Šekspirovim „izgubljenim godinama". Biografi, pokušavajući da rasvetle ovaj period Šekspirovog života, naišli su na mnoge apokrifne priče. Nikolas Rou, Šekspirov prvi biograf, naišao je na priču da je Šekspir morao da pobegne iz grada za London jer su ga gonili zbog lovokrađe jelena. Druga priča iz 18. veka je bila da je Šekspir započeo svoju pozorišnu karijeru timareći konje vlasnika pozorišta u Londonu. Džon Obri je našao podatak da je Šekspir bio seoski učitelj. Neki stručnjaci iz 20. veka smatraju da je Šekspir verovatno radio kao učitelj za Aleksandra Hogtona iz Lankašira, katoličkog zemljoposednika koji je naveo izvesnog Vilijama Šejkšafta u svom testamentu. Međutim, ne postoje sigurni dokazi da su te priče istinite.

Pozorišna karijera

Ne zna se kada je tačno Šekspir počeo da piše, ali aluzije savremenika i beleške o predstavama pokazuju da je nekoliko njegovih pozorišnih komada bilo na sceni pre 1592. godine. Bio je dovoljno poznat u Londonu da bi ga u novinama napao drugi dramaturg, Robert Grin. Grinov napad je prvo pominjanje Šekspira kao dramaturga. Biografi pretpostavljaju da je prve korake u pozorištu mogao da napravi u bilo kom trenutku između 1580. i Grinovog napada. Od 1594. Šekspirovi pozorišni komadi su se prikazivali samo u izvođenju „Ljudi lorda Čemberlena“, glumačke družine čiji su vlasnici bili nekoliko glumaca među kojima je bio i Šekspir, koja je uskoro postala vodeća glumačka družina u Londonu. Nakon smrti kraljice Elizabete 1603. godine, družinu će pod zaštitu uzeti sam kralj, a sama družina će onda promeniti ime u „Kraljevi ljudi“.

Godine 1599. nekoliko glumaca iz družine podigli su svoje sopstveno pozorište na južnoj obali Temze i nazvali ga ,,Gloub'' (Globe). Godine 1608. ista grupa glumaca je kupila pozorište ,,Blekfrajers indor''. Dokumenti o Šekspirovim kupovinama i investicijama govore da se on prilično obogatio sa ovom družinom. Godine 1597. kupio je drugu po veličini kuću u Stratfordu, a 1605. je uložio novac u parohiju u Stratfordu.

Neki od Šekspirovih pozorišnih komada bili su objavljeni u kvarto izdanjima iz 1594. Do 1598. njegovo ime je počelo da se pojavljuje na naslovnim stranama i bilo je ono što je privlačilo publiku. Šekspir je nastavio da glumi u svojim i tuđim pozorišnim komadima i nakon postignutog uspeha kao dramaturg. Ben Džonson u svojim ,,Radovima'' iz 1616. godine ga pominje kao glumca u nekoliko svojih dela. Međutim, 1605. njegovo ime se više ne nalazi na listama Džonsonovih glumaca, tako da biografi uzimaju tu godinu kao godinu kad je Šekspir prestao da se bavi glumom. Prvi folio iz 1623. godine, međutim navodi Šekspira kao „glavnog glumca u ovim pozorišnim komadima“, iako se ne zna tačno koje je uloge imao. Godine 1610. Džon Dejvis iz Herforda je napisao da je „dobri Vil“ odigrao „kraljevski svoju ulogu“. Godine 1709. Rou je tvrdio da je Šekspir igrao duha Hamletovog oca. Kasnije priče tvrde da je takođe igrao Adama u „Kako vam bilo“ i hor u „Henriju V“ iako stručnjaci sumnjaju u tačnost ove informacije.

Šekspir je tokom svoje pozorišne karijere živeo između Londona i Stratforda. Godine 1596. Šekspir je živeo u parohiji sv. Helene, Bišopsgejtu, severno od Temze. Do 1599. preselio se u Sautvark, kada je njegova družina izgradila ,,Gloub''. Godine 1604. opet se preselio severno od reke, u zonu Katedrale sv. Pola gde je bilo mnogo lepih kuća. Tamo je iznajmljivao sobu od francuskog hugenota, Kristofera Montžoja koji je pravio perike i drugu opremu.

*****

Postoje četiri perioda u Šekspirovoj stvaralačkoj karijeri. Do 1590. pisao je uglavnom komedije pod uticajem rimskih i italijanskih uzora i istorijske drame bazirane na narodnoj tradiciji. Drugi period je počeo oko 1595. sa tragedijom ,,Romeo i Julija'' i završio se 1599. sa ,,Julijem Cezarom''. Tokom ovog perioda, napisao je ono što se smatra njegovim najboljim delima. Od otprilike 1600. do 1608. Šekspir je uglavnom pisao samo tragedije i ovaj period se naziva njegovim „tragičnim periodom“. Od 1608. do 1613. pisao je tragikomedije koje se još zovu i romanse.

Prva zabeležena dela su ,,Ričard III'' i tri prva dela ,,Henrija VI'', koja su napisane početkom devedesetih godina 16. veka. Veoma je teško odrediti tačan datum nastanka Šekspirovih komada. Stručnjaci smatraju da ,,Tit Andronik'', ,,Komedija nesporazuma'', ,,Ukroćena goropad'' i ,,Dva plemića iz Verone'' takođe pripadaju ovom periodu. Njegove istorijske drame koje su dosta crple teme iz „Hronike Engleske, Škotske i Irske“ autora Rafaela Holinšeda iz 1587., dramatizuju korumpiranu vladavinu i tumače se kao opravdanje porekla dinastije Tjudor. Kompozicija ovih dela je bila pod uticajem elizabetanskih dramaturga, naročito Tomasa Kida i Kristofera Marloua, a i pod uticajem srednjovekovne drame i Senekinih pozorišnih dela. ,,Komedija nesporazuma'' je bazirana na klasičnim modelima, dok se izvori za ,,Ukroćenu goropad'' nisu našli, iako je povezana sa drugom, istoimenom dramom i moguće je da je nastala na osnovu narodne priče. Kao i ,,Dva plemića iz Verone'', u kojoj se pojavljuju dva prijatelja koja odobravaju silovanje, takođe i priča o ukroćenju nezavisnog ženskog duha od strane muškarca ponekad zabrinjava moderne kritičare i reditelje.

Šekspirove rane klasične komedije i komedije pod italijanskim uticajem sa duplim zapletima i jasnim komičnim sekvencama bile su prethodnica romantičnoj atmosferi njegovih najboljih komedija. ,,San letnje noći'' je domišljata mešavina ljubavne priče, magije, i komičnih scena u kojima učestvuju ljudi iz nižih slojeva. Šekspirova sledeća komedija, ,,Mletački trgovac'', sadrži portret osvetoljubivog pozajmljivača novca, Jevrejina Šajloka, koja predstavlja svedočenje o elizabetanskoj eri, ali koja u isto vreme modernoj publici može izgledati rasistička. Domišljatost i igre reči u „Mnogo buke ni oko čega“, šarmantna ruralna scena u „Kako vam drago“, i živopisno provodadžisanje u „Bogojavljenskoj noći“ zaokružuju Šekspirov ciklus velikih komedija.

Nakon lirskog „Ričarda II“, napisanog gotovo u potpunosti u stihu, Šekspir uvodi proznu komediju u istorijske drame u kasnim devedesetim 16. veka (,,Henri IV'', prvi i drugi deo, i ,,Henri V''). Njegovi likovi postaju kompleksniji i osećajniji, komične i ozbiljne scene se smenjuju, proza i poezija takođe, čime postiže narativnu raznovrsnost svog zrelog doba. Ovaj period počinje i završava se sa dve tragedije: „Romeo i Julija“, čuvena romantična tragedija i „Julije Cezar“, bazirana na prevodu Plutarhovih ,,Paralelnih života'' iz 1579., koji je uradio sir Tomas Nort, i kojom je uveo novu vrstu drame.

Šekspirov takozvani „tragični period“ trajao je od 1600. do 1608. godine, mada je takođe pisao i tzv. „problematične komade“ tokom ovog perioda — ,,Ravnom merom'', ,,Troil i Kresida'', ,,Sve je dobro što se dobro svrši''. Mnogi kritičari veruju da Šekspirove najbolje tragedije predstavljaju ujedno i vrhunac njegove spisateljske umešnosti. Junak prve njegove tragedije, Hamlet, bio je predmet diskusija više nego bilo koji drugi Šekspirov lik, verovatno zbog svog monologa: „Biti ili ne biti, pitanje je sad.“ Za razliku od introvertnog Hamleta, čiji je fatalni usud njegova neodlučnost, junaci sledećih tragedija, ,,Otelo'' i ,,Kralj Lir'', nalaze svoju propast u ishitrenim sudovima koji se na kraju pokazuju kao pogrešni. Zapleti u Šekspirovim tragedijama se često zasnivaju na fatalnim greškama i usudima koji poremete normalan sled događaja i unište junaka i one koje voli. U „Otelu“, zlobni Jago podbada Otelovu ljubomoru do te mere da Otelo na kraju ubija svoju nevinu suprugu koja ga voli. U „Kralju Liru“, stari kralj počinio je tragičnu grešku kad se odrekao svih prava i na taj način prouzrokuje scene koje vode direktno ka ubistvu njegove kćerke i mučenju slepog vojvode od Gločestera. Prema kritičaru Franku Kermodu, „drama svojom surovošću muči i svoje likove i publiku''. U ,,Magbetu'', najkraćoj i najnabijenijoj tragediji, nekontrolisani napad ambicije podstiče Magbeta i njegovu ženu, ledi Magbet da ubiju kralja i uzurpiraju presto, da bi ih na kraju uništio osećaj griže savesti. U ovom komadu, Šekspir tragičnoj strukturi dodaje i natprirodni elemenat. Njegove poslednje velike tragedije, „Antonije i Kleopatra“ i „Koriolan“, sadrže neke od najboljih Šekspirovih stihova, a T. S. Eliot, pesnik i kritičar, smatra ih Šekspirovim najuspešnijim tragedijama.

U svom poslednjem periodu, Šekspir je pisao ljubavne drame ili tragikomedije i iz tog perioda datiraju tri važnija pozorišna komada: „Cimberin“, „Zimska priča“ i „Bura“, kao i drama u kojoj se pojavljuje kao koautor: „Perikle, tirski princ“. Manje crne tragedije, ova četiri pozorišna komada su ozbiljnijeg tona nego one iz devedesetih godina 16. veka, ali završavaju se pomirenjem i oproštajem potencijalno tragičnih greški. Neki kritičari vide promenu tona kao dokaz smirenijeg pogleda na svet, ali to nije moglo mnogo da utiče na modu u pozorištu tog doba. Šekspir je sarađivao u druga dva pozorišna komada, „Henri VIII“ i „Dva plemenita rođaka“, verovatno sa Džonom Flečerom.

*****

Nije sasvim jasno za koje glumačke družine je Šekspir napisao svoje prve pozorišne komade. Naslovna strana izdanja „Tita Andronika“ iz 1594. godine otkriva nam da su tu dramu izvodile tri različite glumačke trupe. Nakon kuge koja je harala između 1592. i 1593., Šekspirove komade je izvodila njegova sopstvena družina u pozorištima u Šordiču severno od Temze. Londonci su hrlili tamo da vide prvi deo „Henrija IV“. Kad je izbio sukob sa gazdom pozorišta, družina je srušila pozorište ,,Teatar'' i od ostataka napravila ,,Glob teatar'', prvo pozorište koje su glumci napravili za glumce na južnoj obali Temze u Sautvarku. ,,Glob'' se otvorio u jesen 1599. godine, a prva predstava koja je bila prikazana bio je ,,Julije Cezar''. Mnogi Šekspirovi veoma poznati komadi su pisani baš za ,,Glob teatar'', kao npr. „Hamlet“, „Otelo“ i „Kralj Lir“.

Pošto su ,,Ljudi lorda Čemberlena'' promenili ime u ,,Kraljevi ljudi'', 1603, uspostavili su specijalan odnos sa novim kraljem Džejmsom. Iako nema mnogo pisanih svedočanstava o predstavama, ,,Kraljevi ljudi'' su izvodili sedam Šekspirovih komada na dvoru između 1. nevembra 1604. i 31. oktobra 1605. godine, uključujući dve predstave ,,Mletačkog trgovca''. Nakon 1608. godine, igrali su zimi u zatvorenom ,,Blekfrijars teatru'', a leti u ,,Glob teatru''. Zatvorena scena kombinovana sa jakobskom modom teških kostima, dozvolila je Šekspiru da uvede savršenije scenske naprave. U Cimbelinu, na primer, Jupiter se spušta s neba uz gromove i munje, jašući na orlu: baca munju i duhovi padaju na kolena.

Šekspirovoj glumačkoj družini pripadali su i Ričard Berbidž, Vilijam Kemp, Henri Kondeč i Džon Heminges. Berbidž je igrao glavne uloge na premijerama mnogih Šekspirovih dela, uključujući ,,Ričarda III'', ,,Hamleta'', ,,Otela'' i ,,Kralja Lira''. Popularni komičar Vil Kemp igrao je slugu Pitera u „Romeu i Juliji“, a u „Mnogo buke ni oko čega“ igrao je Dogberija. Na prelasku iz 16. u 17. stoleće, zamenio ga je Robert Armin, koji je igrao likove kao što su Tačstoun u „Kako vam drago“, i lude u „Kralju Liru“. Godine 1613. ser Henri Voton je zabeležio da je Henri VIII „bio postavljen u izuzetnim uslovima sa puno pompe i ceremonijalnosti“. Dana 29. juna izbio je požar u kom je ,,Glob'' bio uništen do temelja.

Da sažmemo:
*Sva Šekspirova dela su prevedena na srpski.

Tragedije

Romeo i Julija (Romeo and Giuliett; 1593.)
Tit Andronik (Titus Andronicus; 1594.)
Julije Cezar (drama) (1599.)
Troil i Kresida (Troilus and Cressida; 1601. - 1602.)
Hamlet (1602.)
Otelo (1604.)
Kralj Lir (King Lear; 1605.)
Makbet (Macbeth; 1606.)
Antonije i Kleopatra (Antony and Cleopatra; 1607.)
Koriolan (Coriolanus; 1608.)
Timon Atinyanin (1608.)

Komedije

Uzaludni ljubavni trud (Love's Labour's Lost; 1590.)
Dva plemića iz Verone (The Two Gentlmen of Verona; 1591.)
Komedija nesporazuma (The Comedy of Errors; 1593. - 1594.)
San letnye noći (A Midsummer Night's Dream; 1594.)
Mletački trgovac (The Merchant of Venice; 1595.)
Ukroćena goropad (The Taming of the Shrew; 1596.)
Mnogo vike ni oko čega (Much Ado About Nothing; 1599.)
Vesele žene vindsorske (The Merry Wives of Windsor; 1599.)
Bogojavljenska noć (Twelfth Night; 1599—1600.)
Kako vam drago (As You Like It; 1600.)
Sve je dobro što se dobro svrši (All's Well That Ends Well; 1602. - 1604.)
Ravnom merom (Measure for measure; 1604.)
Perikle (1608.)
Cimbelin (Cymbeline; 1610.)
Zimska priča (1610.)
Bura (The Tempest; 1611.)

Istorijske drame

Kralj Henri VI (1591.)
Kralj Ričard III (1593.)
Kralj Ričard II (1594.)
Kralj Džon (1594.)
Kralj Henri IV (1596—1597.)
Kralj Henri V (1599.)
Kralj Henri VIII (1612.)

Pesme

Soneti (pisani između 1595-1599., objavljeni 1609.)
Venera i Adon (1593.)
Otmica Lukrecije (The Rape of Lucrece; 1594.)
Strastveni hodočasnik

*****

Nakon 1606-7. godine, Šekspir je napisao nešto manje pozorišnih komada i nijedan od tih komada mu nije bio pripisan nakon 1613. Njegova poslednja tri komada bila su kolaboracije, verovatno sa Džonom Flečerom, koji ga je nasledio na mestu dramaturga u pozorištu ,,Kraljevi ljudi''. Rou je bio prvi biograf koji je odbacio tradicionalno mišljenje da se Šekspir povukao u Stratford nekoliko godina pre svoje smrti, ali povlačenje od bilo kakvog rada u to doba je bila prava retkost, i Šekspir je nastavio i dalje da odlazi povremeno u London.

Šekspir je umro 23. aprila 1616. za sobom ostavio svoju ženu i dve kćerke. U svom testamentu, Šekspir je ostavio veliki deo svog imanja svojoj starijoj kćerci, Suzani. Uslov je bio da ga ona prenese na svog prvorođenog sina. Kinijevi su imali troje dece i sve troje je umrlo. Holovi su imali jednu kćerku, Elizabet, koja se udala dva puta ali je umrla bez dece 1670. godine, čime se direktna linija Šekspirovih ugasila. Šekspirov testament skoro da i ne pominje njegovu ženu, Anu, koja je verovatno imala pravo na trećinu nasledstva.

Bio je sahranjen u Crkvi sv. Trojstva dva dana nakon što je umro. Nešto pre 1623. godine podignut mu je spomenik na severnom zidu. Na posvetnoj ploči se poredi sa Nestorom, Vergilijem i Sokratom.

od **Eurinome** Uto Avg 16, 2011 10:27 am

Here's a sonnet 43:

When most I wink, then do mine eyes best see,
For all the day they view things unrespected;
But when I sleep, in dreams they look on thee,
And, darkly bright, are bright in dark directed.
Then thou, whose shadow shadows doth make bright,
How would thy shadow's form form happy show
To the clear day with thy much clearer light,
When to unseeing eyes thy shade shines so!
How would, I say, mine eyes be blessed made,
By looking on thee in the living day
When in dead night thy fair imperfect shade
Through heavy sleep on sightless eyes doth stay!
All days are nights to see till I see thee,
All nights bright days when dreams do show thee me.

od **polly88** Pon Nov 07, 2011 9:49 am

„Kad ljubavnici vjerni uvijek pate,
To mora da je zakon udesa –
Pa nek nas kušnja uči strpljivosti,
Jer običajna to je nevolja,
Što s ljubavlju se srodila ko misli
I sni i želje, uzdasi i suze,
Ti pratioci jadne ljubavi.“

„O kako sreća nekima je sklona!
Svi vele, da sam lijepa ko i ona –
Demetrijevo tek je oko slijepo
Te ne vidi, što svim je drugim lijepo,
Za Hermijom on lutajući gine,
A ja na njemu vidim tek vrline,
Jer ljubav često malo vrijedne stvari
Zaodijeva u ruho sjajnih čari
I gleda srcem, nemajući vida,
Pa zato slijepa slikaju Kupida.“

"San ivanjske noći"

od **Virginija_Woolf** Sub Feb 11, 2012 12:40 pm

"Polonije:Postupat cu sa njima,gospodaru,prema njihovoj zasluzi.

Hamlet:Muku mu boziju,covece,mnogo bolje:postupajte sa svakim prema zasluzi,pa ko ce ostati neisiban?Postupajte sa njima prema sopstvenoj casti i dostojanstvu:pa ukoliko manje oni to zasluzuju,utoliko vise ce biti zasluzna vasa dobrota."

"Kad brige navale,one ne nailaze ko pojedine uhode,vec idu cetama celim."

"Moze li ko da stece oprostaj,
a da zadrzi plodove svoga greha?
Na ovom svetu,gde se stvari tek
kroz trulez krecu,moze pozlacena
ruka zlocinca u stranu da cusne
zakon a pravdu,a i cesto biva
da se tom gresnom cenom zakon kupi.
Al' tamo gore ne biva;onamo
vrdanja nema,tamo svaki cin
pokazuje se takav kakav jeste,
i mi racuna moramo da damo
lice u lice grehovima svojim."

"Hamlet"

od **ThePoet** Sub Avg 18, 2012 11:22 pm

Sonet 5
Prepev: Jelisaveta Milojević

Vreme što radom predanim i nežnim
Prelep lik da onom što izgradi
Biće tiranin predmetima istim
Prelepom lepotu kad razgradi.
Neumorno Vreme leto zimom smeni
Strašnom - lepota leta uništena -
Sokove mrzne, lišće okameni,
Lepotu zabeli, nigde ničeg nema.
Ako miris ne sačuva leta dane,
Parfem ne zarobi bočica staklena,
Lepota bez lepote će da ostane
A nestaće na lepotu i sećanja njena.
Sačuva li miris, zima ga ne zbriše:
Cvet latice gubi, duša mu miriše.

od **ThePoet** Sub Sep 15, 2012 3:29 pm

Sonet 116
Prepev: Jelisaveta Milojević

Voleti se istinski - tih duša venčanje
Ne priznajem da ima zapreka.
Ljubav nije ljubav ako je ljubavi menjanje
I kada, neverna, grli nevernika.
Ne! Ona je čvrsta kula-motrilja
Što buru gleda - sama neuzdrmana;
Zalutalom brodu zvezda je vodilja,
jarbola visokih a blaga neznana;
Ljubav nije igračka vremena -
Nad njenom rumeni, mada, njegov mač stoji.
Ljubav se ne menja svakog trena
Već do sudnjeg dana sve dane izbroji.
Sobom li dokažem da sam pogrešio -
Nit sam ja pesnik, nit je ko ljubio.

od **ThePoet** Pet Nov 15, 2013 1:51 pm

Sonet 71
Prepev: Jelisaveta Milojević

Prestani da tužiš za mnom onog trena
Kad utihne sumornog zvona jeka
I u svet krene reska opomena:
Sveta zlo ostavih - crva zlo me čeka.
Na ruku što stih ovaj sroči
Ne misli, pročitaš li ga, ja te molim,
Jer ako se u bol sećanje pretoči
Zaboravi me sasvim - toliko te volim.
Ako te stihom ovim možda raznežim,
Žaleći ne pominji jadno ime moje
I kad se sa prahom zemlje sjedinim
Neka je moj prah prah i ljubavi tvoje:
Ne daj da ti tugu vide ljudi bez srca
I podsmehom isprate ljubav što grca.

od **ThePoet** Sre Nov 20, 2013 1:37 pm

Richard III - Odlomci

''Now is the winter of our discontent
Made glorious summer by this sun of York,
And all the clouds that loured upon our house
In the deep bosom of the ocean buried.
Now are our brows bound with victorious wreathes,
Our bruised arms hung up for monuments,
Our stern alarums changed to merry meetings,
Our dreadful marches to delightful measures.
Grim-visaged war hath smoothed his wrinkled front,
And now, instead of mounting barbed steeds
To fright the souls of fearful adversaries,
He capers nimbly in a lady's chamber
To the lascivious pleasing of a lute...''
Richar, Duke of Gloucester (I. 1: 1-13)

''...Why then, give way, dull clouds, to my quick curses!
Though not by war, by surfeit die your king,
As ours by murder, to make him a king!
Edward, thy son, that now is Prince of Wales,
For Edward our son, that was Prince of Wales,
Die in his youth by like untimely violence!
Thyself a queen, for me that was a queen,
Outlive thy glory, like my wretched self!
Long mayst thou live to wail thy children's death
And see another, as I see thee now,
Decked in thy rights as thou art stalled in mine!..."
Queen Margaret (I. 3: 195-205)

''THIRD CITIZEN
When clouds are seen, wise men put on their cloaks;
When great leaves fall, then winter is at hand;
When the sun sets, who doth not look for night?
Untimely storms makes men expect a death.
All may be well; but if God sort it so,
'Tis more than we deserve or I expect.

SECOND CITIZEN
Truly, the hearts of men are full of fear;
You cannot reason almost with a man
That looks not heavily and full of dread.

THIRD CITIZEN
Before the days of change, still is it so.
By a divine instinct men's minds mistrust
Ensuing danger; as by proof we see
The water swell before a boisterous storm...''
(II. 3: 32-44)

''...The benefit thereof is always granted
To those whose dealings have deserved the place
And those who have the wit to claim the place..."
Buckingham (III. 1: 48-50)

''O momentary grace of mortal men,
Which we more hunt for than the grace of God!
Who builds his hope in air of your good looks
Lives like a drunken sailor on a mast,
Ready with every nod to tumble down
Into the fatal bowels of the deep.''
Hastings (III. 4: 96-101)

''So now prosperity begins to mellow
And drop into the rotten mouth of death.
Here in these confines slyly have I lurked
To watch the waning of mine enemies.
A dire induction am I witness to,
And will to France, hoping the consequence
Will proves as bitter, black, and tragical...''
Queen Margaret (IV. 4: 1-7)

''Forbear to sleep the nights, and fast the days;
Compare dead happiness with living woe;
Think that thy babes were sweeter than they were
And he that slew them fouler than he is.
Bettering thy loss makes the bad causer worse;
Revolving this will teach thee how to curse.''
Queen Margaret (IV. 4: 118-123)

''Slave, I have set my life upon a cast,
And I will stand the hazard of the die.
I think there be six Richmonds in the field;
Five have I slain today instead of him.
A horse! A horse! My kingdom for a horse!''
King Richard (V. 4: 9-14)

''Inter their bodies as becomes their births.
Proclaim a pardon to the soldiers fled
That in submission will return to us;
And then, as we have ta'en the sacrament,
We will unite the White Rose and the Red.
Smile, heaven, upon this fair conjunction,
That long have frowned upon their enmity!''
Richmond (V. 5: 15-21)

od Sponsored content

Vilijam Šekspir

Vilijam Šekspir

Vilijam Šekspir - Sonet 43

Re: Vilijam Šekspir

Re: Vilijam Šekspir

Vilijam Šekspir - Sonet 5

Vilijam Šekspir - Sonet 116

Vilijam Šekspir - Sonet 71

Re: Vilijam Šekspir

Re: Vilijam Šekspir